Δευτέρα 8 Μαΐου 2017

Δημήτρης Λιαντίνης: "Το σύμπλεγμα του κλεφτοφουκαρά".


"Το λοιπόν, στα χρόνια που γύριζα στις Ευρώπες, φίλος παλιός και γενναίος, ο γερο-Παπότης, σαράντα χρονών έφηβος, μου διηγιότανε ότι κατά καιρούς του λέγανε τα θηλυκά στην Εσπερία πως οι έλληνες είναι οι χειρότεροι εραστές. (Ο κανόνας της εξαίρεσης πάντα ισχύει).

Αφού έπαιρνα για καλά την κρυάδα μου, έλεγε, γύριζα και τις ρωτούσα:

- Και ποιοι είναι οι καλύτεροι, δηλαδή;

- Οι καλύτεροι εραστές είναι οι ισπανοί, οι γιουγκοσλάβοι, οι γάλλοι, ιταλοί, γερμανοί κλπ. Εσείς οι έλληνες πάτε σειρά με τους τούρκους, Κοίλη Συρία, Πετραία Αραβία, αιγύπτιοι, λιβανέζοι, Τούνεζι και Μπαρμπαριά.

- Το Χριστό σας, πουτάνες, μη βρίζετε τη φυλή μου, τους έλεγα. Και χολιασμένος άγρια τους έδινα να καταλάβουν.

Ξομολογιέμαι όμως ότι έπασχα. Μ' έπιανε εκείνο το έρμο το σωβινιστικό μου. Το σύμπλεγμα του κλεφτοφουκαρά. Από την άλλη όμως σα συλλογιόμουνα την εθνική μας βιτρίνα στην Ευρώπη...

Εργάτες από τα Γκράβαρα, και τα Παπαμανταμαδοχώρια, που σαν έφταναν στη Γερμανία και το Βέλγιο και περνούσαν στις επιτροπές υγείας, οι γιατροί τους έβρισκαν με λερωμένους πισινούς• ξερακιανοί μεγαλοαστοί, νεόπλουτοι ντενεκεδόμυαλοι, με βλέμμα μαντάμ Σουσούς Κατακουζηνού, και το ύφος του «πάμε Γενεύη; πάμε Ζυρίχη;»• πολιτικοί και πρεσβευτάδες στα συνέδρια και στις διασκέψεις αμήχανοι, αδέξιοι, αδιάβαγοι, χατζηαβάτηδες και μακρυκωσταρέοι, παλιά γενιά κομματαρχών και καλατζήδων (Αχ! πού 'σαι, πατέρα Βενιζέλο)• στρατιωτικοί ακόλουθοι, να περπατούν στις στράσσες και στις γκάσσες με γυαλισμένη τη στολάρα και το λοφίο, και στο μάτι την έκφραση: «Αναμεριάστε, ρε, ο Μεγαλέξαντρος περνά»• νεαροί επιστήμονες, προλύτες, και υποψήφιοι διδάκτορες, που κίναγαν από το φυλάκιο της Κακαβιάς και τ' Ανάβρυτα του Κοκό, για να ξεπορθήσουν Βαστίλλη και Σορβόνη.
Κι απέ να γυρίσουνε στην Ελλάδα, για να το παίξουνε μεγαλόσχημοι προφεσσόροι, με τα κεφάλια τους άλαλα και ξερά. Γράσωνες τραγομάσχαλοι, και χοιροτρόφοι μουνουχάροι με στάμπα Μαρκαντώνη. Το είπαμε.

Καθώς συλλογιόμουνα, λοιπόν, ετούτα τα εθνικά μας εκθέματα στην Ευρώπη, περιεντυμένα με όλη την οδυνηρή ερμηνευτική τους κουρελοσύνη, αναρωτιόμουνα σε τι ποσοστό μπορεί νά 'χανε δίκιο εκείνα τα κοριτσόπουλα για τους έλληνες εραστάδες.

Γιατί ό,τι με γιόμιζε ταραχή, ήτανε κάτι πολύ σοβαρότερο. Ήτανε η βαθύτερη γνώση μου για το πόσο επιπόλαιη φάρα είμαστε οι νεοέλληνες. Εαυτούληδες, εγωκεντρικοί, ματαιόδοξοι, μεσοβέζικοι, σαλίγκαροι στο καύκαλό τους, αγράμματοι, λαθρανασκαφείς των Αρχαίων, φοροφυγάδες, ανάγωγοι. Και μια αλαζονεία δώδεκα μποφόρ. Καράβι να μη μείνει στο Αιγαίο μας. Έφαγε ο λιγούρης και του βγήκε η ψείρα στο λαιμό.

Μα για ρίξε μια ματιά στο σκουπιδαριό σε όλα τα περιγιάλια μας. Και στους λερούς ασήμαντους δρόμους με τα λαμπρά μεγάλα ονόματά τους, που έκλαιγε ο Καρυωτάκης. Εκείνα τα σκυθοβαρβαρικά «Εμένα θα μου ειπείς τώρα, καημένε!» και «Ξέρεις ποιος είμαι 'γώ, ρε;» Ουά, οι γυψοκεφαλές και οι χλιμπίκουλες!"



Δημήτρης Λιαντίνης - "Γκέμμα".

1 σχόλιο:

  1. το βιβλιο ΓΚΕΜΜΑ πρεπει να το διαβασουν ολοι οσοι σεβονται τον εαυτον τους και νιωθουν Ελληνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή